دوستش داشتم، از همان اولین باری که در موردش خواندم: وَقُلْنَا یَا آدَمُ اسْکُنْ أَنتَ وَزَوْجُکَ الْجَنَّةَ:  و گفتیم ای آدم خود و همسرت در این باغ سکونت گیر[ید] ... (بقره/35)

همراه پدرم بود، هم‌نشینش و شاید همان که میوه‌ی ممنوعه را پیشنهاد کرد! ولی مادرم بود!

دوست‌تر داشتمش از همان زمانی که تازه نوشتن را یاد گرفته بودم و هنوز تفاوت ه با حاء را نمی‌دانستم، همان موقع‌ها که می‌خواستم صدایش بزنم می‌گفتم هوا! ‌بعد فکر می‌کردم این هوا چرا با آن ‌حوا فرق دارد؟

بزرگتر شدم، از همان زمان که یادگرفتم قرآن بخوانم و ترجمه را از پایین هر آیه، دنبالش گشتم و خواندم که شیطان هردویشان را فریب داد: فَأَکَلَا مِنْهَا: آنگاه از آن [درخت ممنوع] خوردند (طه/121) و مادرم منزه از اتهام بود.

اما اسمی از او در قرآن نبود، نیافتم و بیشتر خوشحال شدم! مادری که هست ولی نامش نیست! همسر آدم!

و ام داود را هر سال به نیت او می‌خوانم، در هیچ دعایی به این زیبایی وصفش را نشنیدم، می‌خوانم و غرق در محبت مادرانه‌اش می‌شوم:‌ اللهم صل علی امنا حواء المطهرة من الرجس المصفات من الدنس المفضلة من الانس المترددة بین محال القدس: بارالها! صلوات و درود بفرست بر مادرمان حواء که از هر گونه پلیدی و آلودگی منزه است. او برتر از بشر بوده ودر صحنه‌های پاکی و قداست گام برداشته است.

تو معجزه کردی، معجزه که حتما برای آوردن رسالت جدید از سوی پیامبران نیست! ‌اگر پیامبر راه و هدفش حق باشد، به لطف او طرفدارانش هم اهل کرامت می‌شوند، اهل عنایت می‌شوند و به زبان خودمان اهل معجزه!

و فکر می‌کنی کلمات، نمی‌توانند معجزه کنند؟ نمی‌توانند گواه یقینی باشند که از دل برآمده است و باید بر دل بنشیند و اگر ننشست مشکل از شنونده است!

تو معجزه کردی، بدون آن‌که ادعای رسالتی جدید داشته باشی!

چه کسی می‌توانست بعد از آن‌همه سختی و فشار، در مقابل تمام کفر بگوید:‌ ما رایت الا جمیلا!

من این را جز معجزه نمی‌دانم و کافرند آن‌هایی که به معجزه‌ات ایمان نمی‌آورند.

... جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَیِّنَاتِ فَرَدُّواْ أَیْدِیَهُمْ فِی أَفْوَاهِهِمْ وَقَالُواْ إِنَّا کَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ وَإِنَّا لَفِی شَکٍّ مِّمَّا تَدْعُونَنَا إِلَیْهِ مُرِیبٍ: ... پیامبرانشان همراه با دلایل روشن آمدند و آنها دست بر دهان بردند و گفتند : ما به آنچه بدان مامور شده اید ایمان نمی آوریم و در چیزی که ما را بدان می خوانید سخت در تردید هستیم.(ابراهیم/9)

گفت: رفیقم‍! گفتم: خوشم نمی‌یاد اینطوری می‌گی!‌ گفت: خب رفیقمی دیگه،‌ شریک غم و شادیم، هم‌پایه در حل مشکلاتم!‌ یه روح در دو جسم، غیر این فکر می‌کنی؟ گفتم: نه تو هم برای من رفیقی، عزیزی!

بعد نگاهی به لب‌تابش کردم: برای این‌هم اسم گذاشتی؟ گفت: بی‌تا؟ بی‌تا رو می‌گی؟

و  یاد دختر آخر مادر یکی از دوستانم افتادم، لباس‌شویی!‌ که دوستم هر از گاهی تعریف می‌کند و می‌گوید: مامان بعضی وقتا که کار می‌گه و ما انجام نمی‌دیم می‌گه، دختر آخرم از همه‌ی شما بهتره، هیچوقت دیدین غر بزنه؟ همیشه آرومه و لباس‌ها رو تمیز می‌شوره!

و قل دوستم! کسی که مدت‌هاست با اوست و چون سال‌ها در کنار هم هستند و دوری هم را تاب نمی‌آورند، همه آن‌ها را به نام دوقلوهای از هم جدا می‌شناسند!

و یاد رخش پدرم، پیکانش! که می‌گفت: خیلی سریع می‌ره، مثل اسب می‌مونه، به سرعت رخش!

و یاد اسم‌های مختلفی که هر کس به دوستان و آشنایان و حتی وسایل خانه‌شان، بر اساس نزدیکی و قرابتشان می‌دهد و اینکه هر کس،‌ هر توقعی که دارد را در قالب یک اسم درآورده و به بقیه نسبت می‌دهد و خدا چه اسمی برای ما گذاشته است؟ خلیفه!

ثُمَّ جَعَلْنَاکُمْ خَلاَئِفَ فِی الأَرْضِ مِن بَعْدِهِم لِنَنظُرَ کَیْفَ تَعْمَلُونَ:آنگاه شما را پس از آنان در زمین جانشین قرار دادیم تا بنگریم چگونه رفتار مى‏کنید (یونس/14)

گفت: من فمنیست هستم، گفتم: یعنی چه؟
-    یعنی مدافع حقوق زنان! مدافع حق من!

-    خب مگر در اسلام حقوق زنان رعایت نمی‌شود؟ چرا مسلمان نباشی؟
-    نه اسلام مردسالار است، حق مرد در انتخاب همسر، چند همسری،‌ارث، ازدواج، طلاق، و خیلی چیزهای دیگر...

-    خب چرا مهریه‌، نفقه، حق کار و دستمزد که برای خود زن است، احترام به شان مادری و همسری را نمی‌گویی؟
-    فکر نمی‌کنی این‌ها شعار باشد؟ چه کسی نفقه همسرش را می‌دهد، چه کسی مهریه را قبل از طلاق می‌دهد، آن‌هم اگر بدهد؟

-    مگر سمیه را یادت رفته که می‌گفت از اول ازدواج، همسرش هر ماه به او به جز خرج خوراک و خانه و غیره پول می‌دهد، مگر
-    نه ببین مثال نقض نیاور، من همه را می‌گویم!

-    فمنیست‌ها چطورند که عقل و هوش تو را برده‌اند؟
-    آن‌ها می‌گویند منزلت هر کس به قدر زحمتی است که کشیده، به کاری که می‌کند، حرفی که می‌زند، جوان است کار می‌کند، تحصیل می‌کند، رشد اجتماعی می‌کند، به مقام و منزلت می‌رسد، او با ارزش است، نه کسی که در خانه مانده، خانه داری و بچه‌داری کرده!
-    منزلت زن در نظر آن‌ها با مرد برابر است، زنی که مثل مرد‌ها کار می‌کند، درآمد دارد، تفریح مستقل دارد و خیلی چیزهای دیگرش که درست شبیه مردهاست.
-    دقیقا! تو چه خوب فمنیست‌ها را می شناسی، نکند تو هم فمنیست هستی، از آن روشنفکر‌های مسلمانش، فمنیست مسلمان؟
-    نه! چیزی که وارداتی باشد،‌شاید رنگ و بوی تولیدی بگیرد، ولی اصلش وارداتی است! من فقط مسلمانم و فکر می‌کنم اسلام بهتر گفته که زن باید زن باشد، با همان احساسات مادرانه،‌ لطیف، شکننده، حساس و مرد باید مرد باشد، با همان سختی و سفتی و قدرت بدنی! تا مکمل هم باشند، هُنَّ لِبَاسٌ لَّکُمْ وَأَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ: آنان براى شما لباسی هستند و شما براى آنان لباسی هستید(بقره/187)

می‌خواست باز سوال کند که گفتم: انَّ الدِّینَ عِندَ اللّهِ الإِسْلاَمُ: در حقیقت دین نزد خدا همان اسلام است (آل عمران/19) اسلام را بشناس، اگر به سوال‌هایت جواب نداد بعد برو فمنیست شو!

رو به روی ضریح ایستاد، هیچوقت ضریح را آنقدر شلوغ ندیده بود که دستش به آن نرسد، دوست هم نداشت کسی را هل بدهد! 

خود را به دست جمع سپرد و رسید به درش! و یاد جمله‌ای افتاد که شنیده‌بود: خدایا از اینکه درهای زیادی را زدم و تو در آن‌ها نبودی، مرا ببخش!

دستش را روی شیشه‌ مقابل در گذاشت و ندایی از درونش خواند: تو برون در چه کردی که درون خانه آیی؟

مروارید‌ها صورتش را پر کردند،‌ دور شده‌بود از آنچه بود، از آنچه دوست داشت باشد و از آنچه باید می‌بود! ماه رجب بود،‌ ماه استغفار پس زمزمه کرد: استغفرالله و اسئله التوبه!

به حال خود بود که نسیم خوشی میان هق هق گریه‌هایش پیچید:‌فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ وَ لَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ: پس خدا را پاکدلانه فراخوانید هرچند ناباوران را ناخوش افتد.(غافر/14)